ELEKTRYCZNE GITARY - oficjalne forum zespołu

[markos]

Moja recenzja płyty

"Elektryczne Gitary” - „Nic mnie nie rusza” – recenzja płyty

Po 2 latach i wydaniu tzw. „koncept – albumu” – „Historia”, zawierającego piosenki odnoszące się do polskich historycznych rocznic które przypadały w 2010 roku, zespół nagrał nowy studyjny album – „Nic mnie nie rusza”, co prawda kilka piosenek jest już znanych zarówno z koncertów w rozgłośniach radiowych, jak i z solowej płyty Kuby Sienkiewicza, jednak dzięki znakomitemu brzmieniu zespołu, ciekawym aranżacjom zyskały nowy czasem zaskakujący blask. Słuchając płyty odrazu „rzuca się w ucho” wyrazistość gitar, z czego bardzo lubię takie gitarowe granie.
Chciałbym teraz krótko opisać piosenki zawarte na płycie. Utworem „otwierającym” krążek jest piosenka „Chodzę i Tańczę” inspiracją dla autora do napisania tej piosenki były (jak powiedział Kuba Sienkiewicz) wydarzenia jakie miały miejsce 300 lat temu podczas koncertu J. F. Hendla, koncert ten obfitował w dramatyczne wydarzenia – „fajerwerki zmokły”…, :tłum oberwał mosty” (jak pisze autor piosenki) , mimo że od tych wydarzeń minęło już 300 lat , to i teraz zdarzają nieudane koncerty, ale w żadnym wypadku nie dotyczy to koncertów „Elektrycznych Gitar”, bo te są zawsze udane!
-
„Całe życie mieszkam w klicie”- to najspokojniejsza piosenka „Elektrycznych Gitar” na płycie , doskonały tekst, utwór z kategorii egzystencjalnych ( takie piosenki lubię najbardziej !), opowiada ona o ludzkiej samotności, nie tylko w wymiarze materialnym, (ciasne mieszkanie), tytułowa ‘klita”, to według mnie symbol „samotności wewnętrznej ,swego rodzaju „zatrzaśnięcia wewnętrznego”, w tym utworze doskonale słychać wspomnianą już przeze mnie już wcześniej wyrazistość brzmieniową gitar, podobnie jak w piosence „Granica” ale o tym nieco póżniej. Na uwagę i podkreślenie, zasługuje fakt że w piosence pt. „Całe życie, mieszkam w klicie”, pojawia się dawno niesłyszany na płytach zespołu, kobiecy głos ( chórek) jego siła i ekspresja dodaje utworowi kolorytu, klimatu, i sprawia że piosenka jest niepowtarzalna, znakomita!, sądzę że ciekawym byłby teledysk do tej piosenki, oczami wyobrażni widzę owego „wirującego” sąsiada, który „wyrzucił przez okno radio, co tydzień to samo”, owo „co tydzień to samo” można traktować w dwojaki sposób, że ta sytuacja powtarza się regularnie co tydzień, lub też co tydzień wyrzuca jedno i to samo radio

„Kładż się na glebę i leż” – cover utworu Toma Waits’a ("camon up to the hause"). Autor ( polskich słów) pokazuje tutaj, że bywają w życiu sytuacje na które nie mamy żadnego wpływu i że czasem warto „odpuścić,” to właśnie oznacza (według mnie) stwierdzenie „kładż się na glebę i leż”…
„
Ostatni Raz” – Piosenka Piotra Łojka o emigracji, także tej „wewnętrznej” , bardzo dobra piosenka, której walorem jest znakomita „partia” saksofonu i jego „przestrzenne”, doskonałe brzmienie, ten fragment łatwo „wpada w ucho” ( już przy pierwszym wysłuchaniu)

„Ludzie są dobrzy” – całkowicie odmieniona wersja utworu, od tej znanej już z ostatniego solowego albumu Kuby Sienkiewicza, znacznie szybsze tempo, mocniejsze gitary, to wyróżnik tegorocznej wersji.. Piosenka opowiada o tym jak Polacy cenią sobie dobrą zabawę, dobre jedzenie i czym jest legendarna już polska gościnność, myślę że dobrze obrazują to słowa piosenki :
„W czwartek , po pracy na imieninach, tak, zjadłem że jeszcze czuję, kadrach mi dali nóżki z cytryną i potem pączki z herbatą…” i w innym miejscu: „Mówią mi przychodż, mówią zajadaj, mówią poczęstuj się jeszcze…”
W piosence ujmuje mnie też z pasją i przekonaniem śpiewany przez Kubę główny motyw, a zarazem tytuł utworu „ ludzie są dobrzy” !.

„Kolorowa Woda” – Piosenka jest ona oparta na refrenie, który ma swoje odniesienie do fontanny, która jest pokazana w dalszej części piosenki, a tytułowa "Kolorowa Woda" nawiązuje do budowy nowoczesnych podświetlanych fontann, które powodują złudzenie owej "kolorowej wody", ciekawym fragmentem utworu jest "...Oddałem starą pamięć na złom a do fontanny wrzuciłem grosz"..., według mnie to znaczy że choć pamięć jest już nie ta, to może właśnie dlatego wrzucam grosz by nie zapomnieć i jeszcze tu kiedyś wrócić, tak jak to tradycyjnie się czyni.
• Kuba Sienkiewicz pokazuje też jaki ogromny pęd życia panuje we współczesnym świecie:..."Na obiady chodzę do drapacza chmur, rano bieg po zdrowie a wieczorem chór"
• -bardzo ciekawa jest druga zwrotka w której Kuba utyskuje na niski poziom naszego życia publicznego mówiąc że nawet człowiek który się nie godzi na tę sytuację w końcu sam bezradny wobec otaczającej go rzeczywistości , czasem niejako mimowolnie dopasowuje się do owego niskiego poziomu..

„Nic mnie nie rusza” – piosenka promująca płytę, przedstawia człowieka, który nie poddaje się żadnym współczesnym modom, lecz podąża własną drogą, nie przejmując się zanadto trudnościami, i nawet ogląd tych trudności z różnych perspektyw: „Z dołu i z góry, z orła i kury, wolny i klatce, po ojcu i matce”…, nie powoduje zmiany tej postawy.

„Kto ma klucze” (?) – piosenka o roztargnieniu głównego bohatera i jego ustawicznym, wręcz obsesyjnym poszukiwaniu tytułowych kluczy, począwszy od kluczy do mieszkań, instytucji, samochodów aż do kluczy hydraulicznych i gazowniczych, ów człowiek nie może pozbyć się tej obsesji nawet po śmierci,…
” Gdy znalazł się u nieba bram, na końcu tej wyprawy (2x), zapytał może który wie, bom bardzo jest ciekawy (2x), kto ma klucze (?).

Można to rozumieć dwojako jako poszukiwanie zgubionych kluczyków od samochodu (w życiu ziemskim) jak również kluczy do raju.
To jedna z moich ulubionych piosenek, napisana przez duet autorsko – muzyczny : J. Sienkiewicz / P. Łojek, warto w tym miejscu na interpretację piosenki przez Kubę Sienkiewicza, zwłaszcza w ostatnim refrenie, gdzie moim zdaniem fantastycznie opisuje, oddaje, desperację i bezradność w pytaniach bohatera utworu „kto ma klucze” (?)
„Sztos 2” – piosenka napisana do filmu o tym samym tytule.

„Stoją Chłopcy” – piosenka typowo bluesowa, jednak brakuje mi w niej typowo bluesowego akcentu (elementu), który bywa (ł) w takich utworach a mianowicie, harmonijki ustnej , która „odpowiada” również za klimat piosenki.

„Granica” – ( utwór tradycyjny) W reportażu „Superstacji” z nagrywania płyty, Kuba Sienkiewicz, określił tę piosenkę, jako „piosenkę ogniskową”, stąd moje obawy czy aby wersja „„Elektrycznych Gitar, nie będzie „słodka” wręcz, przesłodzona, w stylu „Disco Polo”, co prawda tekst tego utworu nie jest zbyt ambitny ale wszystko to rekompensuje mi muzyka, fantastycznie brzmiące gitary, solówki oraz dyskretne ale dość wyrażnie słyszalne organy elektryczne Piotra Łojka.

„Gorzej” – z pozoru piosenka w swej wymowie pesymistyczna, bardzo podoba mi się melodia w rytmie marszowym, („prawa - lewa”, prawa – lewa, prawa – lewa) .. Żartobliwie można powiedzieć że jest to piosenka (dla) inwestorów giełdowych, finansistów w dobie światowego kryzysu finansowego, co moim zdaniem bardzo dobrze oddają słowa piosenki:
„Jeżeli może być tylko gorzej - , to co to teraz dla nas znaczy?
Jeżeli może być tylko gorzej , - my pogrążamy się w rozpaczy”.

Bardzo dobra Piosenka Piotra Łojka!.

„Wyjątkowy dom” – utwór „zamykający” album, moim zdaniem jest najsłabsza piosenka na płycie, opowiada o zawikłanych losach mieszkańców pewnego domu, w warstwie muzycznej piosenka jest minimalistyczna, surowa, utrzymana w wolnym tempie, co sprawia że bywa nużącą, wersja wykonana w 2010 roku podczas koncertu w jednej z rogłośni radiowych była moim zdaniem o wiele lepsza.
Na własny użytek określam tę piosenkę, jako „piosenkę stomatologów”, dlaczego?, dlatego że wystarczy przeprowadzić małą grę słowną i cały refren zyskuje jeszcze bardziej ironiczny sens, a oto refren po mojej małej zmianie:
„A to był wyjątkowy ząb, bo coś takiego w sobie miał, że zanim całkiem się zawalił, to jeszcze nieżle stał”
Bardzo dobra płyta , naprawdę warto kupić, jeśli ktoś tego jeszcze nie zrobił !

[Reklama]

[i.w.o.]

Płyty "Nic mnie nie rusza" słucha się z przyjemnością. Kiedyś przeczytałem takie stwierdzenie, że Elektryczne Gitary to muzyka, dzięki której można się poczuć lepiej. Dziś się z tym zgadzam.

Pierwszy utwór zachwycił mnie tekstem "dzieci zabłądziły, salmonella w lodach / muzyk był tak miły - podpisał autograf". Piosenka to trafny portret rzeczywistości estradowej, gdzie muzyka jest dodatkiem do kiełbas.

Po "Chodzę i tańczę" jest piosenka Alka Koreckiego; bardzo dobrze, że w końcu trafiła na płytę. Dołożony wokal Izabeli Ziółek to ciekawy eksperyment. W ogóle aranżacje na płycie są bogate, to najmocniejsza strona tej płyty, obok tekstów, które wróciły (w większości) na wysoki poziom. Szkoda tylko, że gitara nie odgrywa istotnej roli: w refrenie "Ostatniego razu" gra intrygujący motyw, ale słabo ją słychać. Na pocieszenie piosenkę prowadzi bas jak kierowca rajdowy. Tuż przedtem przeróbka Waits'a, cóż można powiedzieć: wszystko jedno gdzie się żyje, kładź się na glebę i leż. Fajowe.

"Ludzie są dobrzy" to przeciętny utwór, ale z jajem. Po "Ludziach" następuje najlepszy chyba punkt płyty, "Kolorowa woda". Zbija trochę z tropu refren, który zdaje się dziecięcą rymowanką, ale toż to metafora. I zwrotki! "Ja bym mógł spełniać jeszcze niektóre standardy, ale gdy dookoła tylko jedna miara, to się żywy człowiek bardzo mało stara..." i "na paradach mas i wiecach mniejszości twardnieją blizny, ostrzą się kły, rozchodzą drogi i puszczają szwy" - dosyć smutne spostrzeżenie o "ciekawych" czasach w których żyjemy.

Potem "Nic mnie nie rusza", czyli disco psychologiczne o smutnym ośle, który patrzy na świat i wszystko widzi tak bezbarwne i szare w swoich wielkich czułych oczach. A po ośle następuje niż chwilowy. "Kto ma klucze" dla mnie nie są ciekawe ani muzycznie, ani tekstowo. Żadnego drugiego dna. Podobnie piosenka "Sztos-2". Taki "Kiler", ale przegadany i mało chwytliwy. Sytuację ratuje sympatyczny blues "Stoją chłopcy", a potem "Granica": pomysł sięgnięcia po tę piosenkę jest tak absurdalny, że aż fajny. I następuje pogodna rezygnacja w "Gorzej" z kapitalnym wykorzystaniem fortepianu. Na koniec dostajemy "Wyjątkowy dom", który nie powala. Może trzeba było dać "Gorzej" na koniec? :)

Album jest ładnie wydany, ciekawe zdjęcia w książeczce, dodana naklejka z osiołkiem.

Moja ocena: 4/5

[Boro]

http://www.magazyngitarzysta.pl/muzyka/recenzje/10044-elektryczne-gitary-nic-mnie-nie-rusza.html

"'Całe życie mieszkam w klicie' - takie rzeczy to sobie może grać Kabaret Elita, pod warunkiem, że wskrzesi Jana Kaczmarka. Do Elektrycznych Gitar, mimo ich luźnej formy, pasuje jak pięść do nosa."

Jak dla mnie pokazuje to mierne rozeznanie w całej twórczości EG tego gościa.


EDIT:
http://www.forum-recenzja.pl/index.php/najnowsze/topic/766-Recenzja_-_Nic_mnie_nie_rusza_Elektryczne_Gitary
_________________
http://www.lastfm.pl/user/kamilboro

[Boro]

Nic mnie nie rusza 6.0/10.0, Łukasz Wiewiór (Teraz Rock)

Elektryczne Gitary to znana marka i solidna firma. Zespół pozostając sobą po raz kolejny potrafi zaskoczyć słuchaczy. Po poważniejszej "Historii" znów dostarcza fanom odpowiedniej porcji rozrywki.

Ekipa Kuby Sienkiewicza na albumie "Nic mnie nie rusza" jak dawniej proponuje zestaw typowych dla siebie luzackich przebojów (dyskotekowy "Nic mnie nie rusza", "Kolorowa woda" czy "Sztos 2") oraz bardziej rockowych utworów, jak fajnie
bujające "Ostatni raz" czy całkiem ekspresyjne "Ludzie są dobrzy". Do nich dorzucają jarmarczne "Chodzę i tańczę", "Kto ma klucze" na szantową nutę i melancholijną pieśń "Całe życie mieszkam w klicie" z żeńską wokalizą... nawiązującą do tej z "The Great Gig In The Sky" Pink Floyd. Ze względu na niezmienną manierę śpiewu lidera Elektrycznych Gitar, nie da się ich pomylić z żadnym innym zespołem. W pewną konsternację może tylko wprawić tylko blues saksofonisty Aleksandra Koreckiego, Stoją chłopcy, stylizowany na Breakout (konkretnie: Ona poszła inną drogą). W "Kładź się na glebę" Sienkiewicz skorzystał z "Come On Up To The House" Toma Waitsa na własną, pozostającą w opozycji do oryginału, radosną modłę... Trafimy także na klezmersko zaaranżowaną tradycyjną pieśń Granica. A wszystko to idzie w parze z tak charakterystyczną dla zespołu "prawie kabaretową" konwencją tekstową.

No właśnie, teksty... Elektryczne Gitary to kpiarsko postulują stoicyzm, w tekście tytułowej piosenki płyty, napisanym przez Sienkiewicza ("nic mnie nie rusza/ z dołu i z góry, z orła i kury"), to grożą piórem klawiszowca Piotr Łojka: "Może to błąd, a może to ja mam rację/ wyjeżdżam stąd, udaję się na emigrację" ("Ostatni raz"), to Sienkiewicz pointuje: "Nie da się na zapas umyć ani najeść jeden raz/ kładź się na glebę i leż..." Fanom powinno się podobać.
_________________
http://www.lastfm.pl/user/kamilboro

[Boro]

Grzegorz Dusza (Pomaton/EMI), Wykonanie 3/5, Nagranie 3/5

Debiutujące na początku lat 90. Elektryczne Gitary okazały się fenomenem rodzimej rozrywki. Śpiewane przez zespół piosenki kojarzyły się z ruchem studenckim, big bitem i nowofalowym rockiem. Tak pozostało po dziś dzień.

Nowy album grupy przynosi kolejną porcję przebojowych nagrań, portretujących polską rzeczywistość. Kuba Sienkiewicz, lider zespołu i autor tekstów, jest bystrym obserwatorem. Z humorem, ale i goryczą opisuje nasze przywary. Wyśmiewa zwyczaj suto zakrapianych biesiad, barwnie opisuje darmowe imprezy z kiełbaską i piwem, śmieszy go udawany luzacki styl bycia, modny wśród młodego pokolenia.

Atrakcyjność piosenek podkreślają różnorodne aranżacje. "Ludzie są dobrzy" to z werwą zagrany surowy rock`n` roll. "Kolorowa woda" dzięki partii fletu Aleksandra Koreckiego nabrała folkowej lekkości. "Kto ma klucze" to najprawdziwsza szanta. Nie zabrakło także stylowego bluesa ("Stoją chłopcy"), reggae ("Chodzę i tańczę") i tradycyjnej ogniskowej ballady ("Granica").
_________________
http://www.lastfm.pl/user/kamilboro

[markos]

3. 0 6. 2014 na rynku pojawiła się nowa płyta „Elektrycznych Gitar” – „Stare jak nowe, 25 przebojów na 25 – lecie”, płyta zawiera 25 znanych już przebojów w nowych (w przeważającej części) często mocno zaskakujących wersjach. Jubileuszowy charakter płyty słychać niemal od samego jej początku, drugim utworem jest utwór „Przewróciło się” , moim zdaniem najlepszy na płycie!, znakomita nowa wersja piosenki, moją uwagę zwróciło doskonałe brzmienie gitar, ich głęboki, soczysty, wyrazisty „z pazurem” wydobywany przez muzyków dźwięk, Genialne!, zadziwia i zaskakuje również znacznie szybsze tempo utworu niż w oryginale, także doskonała gitarowa solówka, jest moim zdaniem nieco delikatniejsza (a może to tylko moje wrażenie), jednak nic nie straciła ze swej mocy. znakomity utwór do tańca!.
„Przewróciło się” to mój ulubiony utwór „Elektrycznych Gitar”, zarówno w warstwie muzycznej jak i tekstowej, słuchając „odświeżonej” wersji piosenki, mam wrażenie, że (poza wstępem), że to zupełnie inna piosenka, i tak oto stała się jeszcze bardziej ulubioną !

Warto zwrócić uwagę że poza tzw. „Bazą utworu” reszta jest niemal całkowicie przemodelowana, począwszy od celowo zmienionej tonacji (być może to przez gitarę Kuby Sienkiewicza i saksofon A. Koreckiego) – znakomity pomysł, a skończywszy na tzw. „pośrednich gitarach” <moje> grających niejako „na zapleczu”, pod spodem ”głównej gitary, linii melodycznej, kapitalne brzmienie tych gitar.
Mając w pamięci pierwszą płytę zespołu z której pochodzi piosenka „Przewróciło się”, słyszalne było „echo” które nieco przeszkadzało w odbiorze, tu w tych piosenkach takiego „echa” nie ma co jest plusem.
- „Włosy” – w porównaniu z oryginalną wersją w piosence są 2 nowe (niepublikowane na płytach) zwrotki a także dobrze słyszalny syntezator P. Łojka.
„Jestem z miasta” – duże zaskoczenie, w tej odsłonie utworu, to spokojna, utrzymana w balladowym nastroju piosenka, z ‘głębokim gitarowym brzmieniem, stonowanym wokalem Kuby Sienkiewicza, - ciekawe!
- „Głowy L”- piosenka z nieco uaktualnionym tekstem,
…”głowy Putina znad pianina…”, Kuba tak śpiewał tylko przy okazji koncertów, recitali kameralnych, pierwszy raz na płycie, warto zauważyć też „partię saksofonu którego nie było w wykonaniu oryginalnym
- „Co ty tutaj robisz?”- bardzo dobre gitarowe solo, oraz wreszcie bardzo dobrze słyszalne chórki, na poprzednich płytach chórki były „ustawione” jakby na dalekim tle, co utrudniało mi ich zrozumienie , na tej płycie – wręcz przeciwnie, są na swoim miejscu.
- „Żądze” – nowinką w tym utworze jest saksofon którego nie było na „Wielkiej radości”, przy okazji oryginalnego wykonania piosenki.
Muszę przyznać, że jakoś nie mogę przyzwyczaić się do specyficznego brzmienia saksofonu, ale to pewnie, kwestia przyzwyczajenia.
- „Kiler” – ciekawostką tej piosenki, jest fakt, że słychać tutaj moim zdaniem 2 saksofony
- „Koniec” – minusem utworu w tej wersji jest jego długość, jednak zaskoczeniem (miłym) jest instrument przypominający swoim dźwiękiem – fletnię pana, dobry pomysł na wykorzystanie go na płycie, szkoda tylko że w tak małym wymiarze.
- „Wyszków Tonie” – wydaje mi się, że w tej piosence, Kuba lekko rapuje, uwagę zwracają też „nowe gitary” i saksofon, który jak zawsze dodaje kolorytu utworom.
- „Wiele razy” – kapitalna, pełna przestrzennych gitar wersja piosenki, co w połączeniu z czystością dźwięku daje bardzo ciekawy efekt, całość dopełnia brawurowa interpretacja Kuby Sienkiewicza (…”aj, aj, aj”…)

To już 25 lat ! rocznica skłania mnie do wspomnień związanych z „Elektrycznymi Gitarami”, okolicznościami kiedy zetknąłem się po raz pierwszy z ich muzyką, ale o tym może napiszę kiedyś szerzej przy innej okazji. Skoncentruję się więc na tym co jest teraz, oceniając płytę w całości , sądzę że jest to jedna z lepszych płyt zespołu w ostatnich latach , a już na pewno jedna z najbardziej gitarowych (co mnie zresztą baaaardzo cieszy! ), słychać że muzycy są w jubileuszowej formie, czego dowód mamy w solówkach gitar, basu, saksofonu czy „organów elektrycznych”, zaś Kuba Sienkiewicz – to po prostu mistrz interpretacji piosenek ! (nie tylko własnych)
Obiektywnie trzeba stwierdzić że na płycie są też słabsze ogniwa, jak na przykład „zaimportowanie” piosenek z wcześniejszych płyt w niezmienionej formie, ale to może dlatego że te piosenki są stosunkowo nowe i nie bardzo było co w nich ulepszać
Patrząc subiektywnie, szkoda że nie ma na przykład piosenki „Goń swego Pawia” ale to wynika z mojego stosunku do tej piosenki.
Reasumując, wydaje mi się że zespół wrócił do istoty swojej nazwy, bo „elektryczności” na płycie nie brakuje – i bardzo dobrze !
Płyta Super !, Brawo Panowie!
Warto się w nią zaopatrzyć!
9 /10

[Reklama]